Seppe was wat je noemde een probleemkind, hij had geen ouders, geen familie, hij woonde helemaal alleen in zijn huisje, nu ja, alleen. Er was zo goed als altijd wel iemand in huis. Seppe was een beroemdheid in het drugsmilieu. Hij maakte nooit problemen en hij kwam ze ook nooit tegen. Althans, dat dacht iedereen, ik wist wel beter, Seppe had woedeaanvallen. Zware woedeaanvallen. Gelukkig voor ons, zijn vrienden, kreeg hij die nooit tegen ons. Nee, Seppe was een zware voorstander van “zinloos geweld”. Keek je hem vuil of te lang aan? Dan sloeg hij je gewoon in elkaar, als hij niet zo’n zware junk was kon hij gemakkelijk kampioen kickboksen zijn.
En nu genoeg gezeverd, je wou toch mijn levensverhaal horen?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten